შემაჯამებელი პოსტი - ოქტომბერი

გამარჯობა!
როგორ ხარ?
ესაა თვის შემაჯამებელი პოსტი, რომელსაც ყოველი თვის დასასრულს შემოგთავაზებთ ;)
მოკლედ განვიხილავ და გავიხსენებ რა მოხდა ამ თვეში ჩემს გარშემო.

30 სექტემბერს ჩამოვედი. ძალიან დაღლილი და უძილო (ცოტა მშიერიც) ვიყავი და სიმართლე გითხრათ საბერძნეთი კი არა, ჩემი საოცნებო ესპანეთი და საფრანგეთიც არ მინდოდა იმ წუთას. თან აეროპორტიდან ამირანის სახლამდე თითქმის 2 საათი მოვდიოდით და ისე ავიცრუე გული ამ ორ საათში სალონიკზე, რომ მომდევნო ერთი კვირა მის შეყვარებას დასჭირდა. თუმცა რაღა დაგიმალოთ და ვერ დავიწყებ მტკიცებას, რომ ეგაა და გული მაქ შექანებული აქაურობაზე თქო. თუმც უნდა ვაღიარო, უკვე მედარდება 1 აგვისტო, დღე როცა მე აქაურობას დავტოვებ :((( რა მეშველება ევროპაში ნაცხოვრებს და მის მაჯისცემას აყოლილს თელავში, მეც ვერ გამიგია. თუმც მანამდე ზუსტად 9 თვეა და ეს დრო მახარებს სწორედ.

ერთი კვირა სეირნობასა და სირბილს მოვანდომე, ყოველ დილით დავრბოდი, შუადღეს გავდიოდი სხვადასხვა პარკებში და ჩემს თავს ბერძნულ-ქართული ლექსიკონიდან გაკვეთილებს ვუტარებდი ბერძნულში. ეს იყო ყველაზე უდარდელი 7 დღე სალონიკში, მაგრამ იმედი მაქ მალე ისევ დაბრუნდება უდარდელობა . . .

შემდეგი კვირა ანუ მეორე უკვე ბინის ძებნას, ხელმძღვანელთან შეხვედრას და სხვადასხვა საბუთების გაკეთებას მოვანდომე. ბინაზე გადახდენილი ამბები ალბად გეცოდინებათ, თუ არადა გადახედეთ ძველ პოსტებს. მოკლედ მომღალა იმ მეორე კვირამ და თან იმდენად განსხვავებული ემოციეები მოქონდა ყოველ ახალ კვირას, რომ ძალიან ავიჭერი: ხან სიხარულისგან ვაფრენდი, რომ ამიხდა ოცნება და ევროპაში ვარ. ხან კი დეპრესია-მონატრებები მომივლიდნენ და ამ დროს მეწყებოდა "გაჭედვები", რომლების უმრავლესობამაც ძალიან უმტკივნეულოდ ჩაიარა, ახალი მეგობრების - ამირანის, ჯაბიკოს, გიოს და გულადის დახმარებით. და რაც მთავარია - ფხიზელმა გადავიტანე და ამიტომაც ავცდი ათას სისულელეს, რომლებსაც მე ვეძახი სისულელეებს, იმიტომ რომ მე არ შემფერის და მიყვარს, თორემ სხვებისათვის შეიძლება უწყინარი გართობაც იყოს ;)

მოკლედ ასე ჩაიარა ნახევარმა თვემ.

თვის მეორე ნაწილშიც დალაგება და გაცნობა მიდიოდა, ნელ-ნელა ვსწავლობდი ახალ უბანს, ახალ ცხოვრების სტილს, რომელსაც უნდა მოერგო, თუ არადა წასულია შენი საქმე, თანაც ჩემნაირ მჭამელ კაცს ეს არ უნდა გამოეპაროს. სულ ზეპირად შევისწავლე მესამე კვირეულში, აქაური სუპერმარკეტის მუშაობის საათები, დღეები, ავტობუსის რეისები, იაფიანი მაღაზიები, ნაკლებად ვსეირნობდი, უფრო სახლის საქმეებს მივყავი ხელი.

ბოლო კვირაში კი ნამდვილი ოჯახის კაცი გავხდი. ინდივიდუალურ ცხოვრებას ადრეც ვეწეოდი -  ბანაკებსა და არდადეგებზე, მაგრამ ასე მარტოდ ალბად არც არასოდეს ვყოფილვარ, ხოდა დავიწყე სწავლა - რეცხვა, საჭმლის მომზადება, დალაგება და ა.შ.
ეს ბოლო კვირაც სახლის მოწყობას შევალიე ძირითადად და როგორც იქნა დავლაგდი!

სულ ეს იყო მშრალად და მოკლედ.

თუმცა მინდა დავწერო რისი კეთება მოვახერხე და რისი ვერა. ამას იმიტომ, რომ ჩემს თავს, ჩემს მეორე მეს (რომელიც ძალიან კრიტიკოსი და წუწუნაა) შევახსენო, რომ მთლად უქმად არ ჩაუვლია ამ ერთ თვეს და ცოტა ხანს მაინც დამანებოს თავი, შეეშვას ჩემს სინდისს და მის ქეჯნას. ასე რომ უცხო მეორევ, თავში რომ მიზიხარ იცოდე:

ეს ერთი თვე ერთ დღესაც არ ჩამიგდია ვარჯიში :)
ეს ერთი თვე ერთი წვეთი ალკოჰოლიც არ ჩამიშვია პირში :)
და ეს ერთი თვე პერმანენტულად ვწერ დღიურს, რომელსაც ვერასოდეს ვერ მოვაბი თავი, და საერთოდაც ეს სამი აქტივობა არასოდეს გამომსვლია ამდენი ხნის მანძილზე მანდ, საქართველოში ;)
მგონია კაია, თუმცა ახლა ვაღვიძებ მეორე მეს :

არ მიმეცადინია ინგლისური,
ხელიც არ მიხლია ჩემი თემისთვის,
შევწყვიტე სირბილი, ბერძნულის გაკვეთილები.

ესეც ჩემი აღსარება და საქმეები, რომლებიც მომავალი თვის პრიორიტეტებია, ძველ აქტიბობებთან ერთად.
იმედია, ნოემბრის შემაჯამებელ პოსტში, მათ კვლავ შევხვდებით, ოღონდ როგორც შესრულებულ და ასრულებულ "რამე-რუმეებს" (მიყვარს ეს ყოვლისმომცველი სიტყვები) :)
ასე რომ შემაჯამებელი უცხო ერთი თვით (თავის კრიტიკოს მეორე მესთან ერთად), მე კი რომელიც 2-3 დღეში ერთხელ დებს პოსტებს დროებით გემშვიდობებით ;)
გკოცნით, მენატრებით ;)
მომავალ პოსტამდე!