გამარჯობა,
როგორ ხარ?
კაი ხანია პოსტი აღარ დამიწერია, არ ვიცი რას დავაბრალო და თავი როგორ ვიმართლო.შეიძლება სიზარმაცის ბრალია, შეიძლება იმის, რომ რატომღაც მგონია ბევრი არ კითხულობს ამ ბლოგს და მესამეც არც ისეთი საინტერესო გადამხდენია არაფერი.
მოკლედ მაინც მოგახსენებთ:
როგორც იქნა ავიღე დროებითი მოქალაქეობის მოწმობა და ამით ვიმედოვნებ ჩემი საბუთომანია ამ ეტაპზე დამთავრებულია. :) ხელმძღვანელთან შეხვედრა გადამედო და ველოდები თვის ბოლოს, ვნახოთ რა იქნება. კიდევ, ვიყავი ერთ ძალიან საინტერესო გამოფენაზე. ეს იყო გამოფენა ტურისტული კომპანიებისა და მათი კლიენტებისათვის. უამრავი პოსტერი თუ ბროშურა წამოვიღე, რომლითაც ავიხდინე ჩემი პატარა ოცნება და ჩემს ოთახში არსებული დიიიიდი შუშაბანდი მთლიანად შევფუთე და გავალამაზე. მგონი ჩემგან ახალი დიზაინერი იბადება.
ახლა კი მთავარზე გადავალ.
დღეს ხომ გიორგობაა. გილოცავთ და გფარავდეთ წმინდა გიორგის მადლი.
სიმართლე გითხრათ ამ დღეს არასოდეს ავღნიშნავდი. თუმცა რადგან გიორგი ვარ (ყავა დამეღვარა, ახალს მოვიდუღებ და მოვალ ახლავე) . . .
5 წუთის შემდეგ . . .
რადგან გიორგი ვარ ყოველთვის ვიღებდი საჩუქრებს. ეს ძალიან მახარებდა. მერე როცა უკვე წამოვიზარდე აღარ ვაქცევდი დიდ ყურადღებას დღესასწაულებს და გიორგობაც მათ შორის დიდად აღარ მხიბლავდა. თუმცა ეს დღე ყოველთვის მახსენებდა თავს, რადგან ჩემი მეგობრის პაატას დაბადების დღეა. პაატა ყოველთვის იხდის დაბადების დღეს 23-ში ან 24-ში და მეც სულ დაპატიჟებული ვარ. ასე ვატარებდი გიორგობას საქართველოში. ახლაც ალბად ფეხზე წამომდგარი იღებს ტკბილი სიტყვების ულუფებს, შევუერთდები მილოცვებს და მეც მივულოცავ პაატას: ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ ძმობილო!
სიმართლე გითხრათ აქ საბერძნეთში საერთოდ არ მაქვს არანაირი დღესასწაულების შეგრძნება. ისედაც ყველა დღე ერთმანეთს გავს, მაინც და მაინც აქტიური ცხოვრების წესით არ ვცხოვრობ(მინდა მაგრამ სად არის?) და აიმიტომაც გუშინ სულაც არ მახსოვდა რომ გიორგობა თენდებოდა. რაღაცნაირად მივეჩვიე, რომ აქ მე ჩემთვის ვარ, არავის ვუნდივარ და ვახსოვარ. ამიტომაც ხშირად მავიწყდება ხოლმე ტელეფონი. ასე მოხდა დღესაც, სახლში დამჩა, გავედი, მერე მოვედი და ვერ ვიპოვე, დავივიწყე. მაინც არავინ რეკავს თქო. მოგვიანებით აღმოვაჩინე გამოტოვებული ზარები და მესიჯი. ძირითადად ზარები ჩემი ოჯახიდან და აქაური ახლობლებიდან იყო. კერძოდ დედაჩემის მეგობარმა ნანა დეიდამ და ჯაბიკოს მამამ, ნოდარი ძიამ მომილოცეს. ოჯახიდან კი საყვედურები მივიღე :( მთელი დღე ცდილობდნენ დაკავშირებას და მოლოცვას, მე კი სულ აღარ მახსოვდა გიორგობა. თავს ნამდვილად არ ვიმართლებ. უბრალოდ მინდა მოვუბოდიშო დედაჩემს და ჩემს მეუღლეს. იმედია მალე მაპატიებენ, გიორგობის დღესასწაულზე რომ ვანერვიულე. ბოდიში კიდევ ერთხელ :(
თქვენ კი ყველას დიდი მადლობა ვინც მომილოცეთ.
კიდევ ერთხელ გილოცავთ! წმინდა გიორგის მადლი ფარავდეს თქვენს ოჯახებს!
გემშვიდობებით მომავალ პოსტამდე,
დროებით!
;)
პ.ს. პოსტის წერისას ყავა გამიცივდა, წავალ კიდევ ერთხელ მოვიდუღებ :)))
როგორ ხარ?
კაი ხანია პოსტი აღარ დამიწერია, არ ვიცი რას დავაბრალო და თავი როგორ ვიმართლო.შეიძლება სიზარმაცის ბრალია, შეიძლება იმის, რომ რატომღაც მგონია ბევრი არ კითხულობს ამ ბლოგს და მესამეც არც ისეთი საინტერესო გადამხდენია არაფერი.
მოკლედ მაინც მოგახსენებთ:
როგორც იქნა ავიღე დროებითი მოქალაქეობის მოწმობა და ამით ვიმედოვნებ ჩემი საბუთომანია ამ ეტაპზე დამთავრებულია. :) ხელმძღვანელთან შეხვედრა გადამედო და ველოდები თვის ბოლოს, ვნახოთ რა იქნება. კიდევ, ვიყავი ერთ ძალიან საინტერესო გამოფენაზე. ეს იყო გამოფენა ტურისტული კომპანიებისა და მათი კლიენტებისათვის. უამრავი პოსტერი თუ ბროშურა წამოვიღე, რომლითაც ავიხდინე ჩემი პატარა ოცნება და ჩემს ოთახში არსებული დიიიიდი შუშაბანდი მთლიანად შევფუთე და გავალამაზე. მგონი ჩემგან ახალი დიზაინერი იბადება.
ახლა კი მთავარზე გადავალ.
დღეს ხომ გიორგობაა. გილოცავთ და გფარავდეთ წმინდა გიორგის მადლი.
სიმართლე გითხრათ ამ დღეს არასოდეს ავღნიშნავდი. თუმცა რადგან გიორგი ვარ (ყავა დამეღვარა, ახალს მოვიდუღებ და მოვალ ახლავე) . . .
5 წუთის შემდეგ . . .
რადგან გიორგი ვარ ყოველთვის ვიღებდი საჩუქრებს. ეს ძალიან მახარებდა. მერე როცა უკვე წამოვიზარდე აღარ ვაქცევდი დიდ ყურადღებას დღესასწაულებს და გიორგობაც მათ შორის დიდად აღარ მხიბლავდა. თუმცა ეს დღე ყოველთვის მახსენებდა თავს, რადგან ჩემი მეგობრის პაატას დაბადების დღეა. პაატა ყოველთვის იხდის დაბადების დღეს 23-ში ან 24-ში და მეც სულ დაპატიჟებული ვარ. ასე ვატარებდი გიორგობას საქართველოში. ახლაც ალბად ფეხზე წამომდგარი იღებს ტკბილი სიტყვების ულუფებს, შევუერთდები მილოცვებს და მეც მივულოცავ პაატას: ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ ძმობილო!
სიმართლე გითხრათ აქ საბერძნეთში საერთოდ არ მაქვს არანაირი დღესასწაულების შეგრძნება. ისედაც ყველა დღე ერთმანეთს გავს, მაინც და მაინც აქტიური ცხოვრების წესით არ ვცხოვრობ(მინდა მაგრამ სად არის?) და აიმიტომაც გუშინ სულაც არ მახსოვდა რომ გიორგობა თენდებოდა. რაღაცნაირად მივეჩვიე, რომ აქ მე ჩემთვის ვარ, არავის ვუნდივარ და ვახსოვარ. ამიტომაც ხშირად მავიწყდება ხოლმე ტელეფონი. ასე მოხდა დღესაც, სახლში დამჩა, გავედი, მერე მოვედი და ვერ ვიპოვე, დავივიწყე. მაინც არავინ რეკავს თქო. მოგვიანებით აღმოვაჩინე გამოტოვებული ზარები და მესიჯი. ძირითადად ზარები ჩემი ოჯახიდან და აქაური ახლობლებიდან იყო. კერძოდ დედაჩემის მეგობარმა ნანა დეიდამ და ჯაბიკოს მამამ, ნოდარი ძიამ მომილოცეს. ოჯახიდან კი საყვედურები მივიღე :( მთელი დღე ცდილობდნენ დაკავშირებას და მოლოცვას, მე კი სულ აღარ მახსოვდა გიორგობა. თავს ნამდვილად არ ვიმართლებ. უბრალოდ მინდა მოვუბოდიშო დედაჩემს და ჩემს მეუღლეს. იმედია მალე მაპატიებენ, გიორგობის დღესასწაულზე რომ ვანერვიულე. ბოდიში კიდევ ერთხელ :(
თქვენ კი ყველას დიდი მადლობა ვინც მომილოცეთ.
კიდევ ერთხელ გილოცავთ! წმინდა გიორგის მადლი ფარავდეს თქვენს ოჯახებს!
გემშვიდობებით მომავალ პოსტამდე,
დროებით!
;)
პ.ს. პოსტის წერისას ყავა გამიცივდა, წავალ კიდევ ერთხელ მოვიდუღებ :)))
ცივი ყავა ზოგადსაკაცობრიო პრობლემაა :))
ReplyDelete