გამარჯობათ, როგორ ხართ?
მე კარგად, აქეთ კარგი ამინდებია, მთიან საბერძნეთში კი თოვს, მაგრამ სალონიკში პირიქით დათბა. მხოლოდ დღეს ამოვარდა ქარი, თუმცა სუსხი არაა. მანდ კი "ციმბირობაა" გავიგე :(
ეს პოსტი და ზოგადად ციკლი დიდი ხნის წინ მინდოდა დამეწყო. უკვე რახანია გპირდებით დავწერო იმ ხალხზე ვინც ჩემს გარშემოა აქ საბერძნეთში და ვინც ჩემს ახალ სამეგობრო წრეს შეადგენს. ყოველგვარი შესავლების გარეშე მინდა დავწერო არამზე, ჩემს სომეხ მეგობარზე. მითუმეტეს, რომ მისი სახლიდან ახლახანს დავბრუნდი, ცოტა შეზარხოშებული ვარ და თანაც პირველი სწორედ ის მყავდა გეგმაში დღიურისათვის.
არამი ერთ-ერთი სომეხი სტუდენტია ერასმუსის პროგრამით ჩამოსული.
პირველად როდის გავიგე მისი არსებობის შესახებ?
ერთხელ მე , გულადი და გიო, ჩემი ექს რუმმეითი ვიჯექით და გიო წუხდა, უცხო რო გადავა ოჯახის ჩამოსვლის შემდეგ ვისთან დავაშეარო ოთახიო და მაშინ პირველად ახსენა არამის სახელი გულადიმ. ურჩევდა რა გიოს არამი დაითანხმე და ერთად იცხოვრეთ. ეგ სინდოსშია (სოფელი სალონიკის გვერდით, როგორც თელავი და კურდღელაური) და მგონი სალონიკში აპირებს გადმოსვლასო :))
როდის გავიცანი პირველად ის?
არამი ტელეფონზე გავიცანი, გიომ მე დამალაპარაკა. გამაკვირვა არამმა, არ ველოდი ასე კარგად თუ ეცოდინებოდა ინგლისური. მერე აღარ მახსოვს და სადღაც კი შევხვდი, ალბად სტუდენტური კაფეტერია იყო. კი ასე იყო, ვიჯექით მე და გიო და უცბად გიო მეუბნება ნახე ვინ მოვიდა, მე რო გეუბნებოდი სომეხი სტუდენტია თქო, აი შენც რო დაგალაპარაკე ერთხელო :) მოვიდა არამი და სწორედ იქიდან დაიწყო ჩვენი დაახლოვება. მე და გიო ხშირად დავდიოდით კაფეტერიაში და არამმაც, რომელიც სხვათაშორის იმ დღეებში ახალგადმობარგერბული იყო სალონიკში, ჩვენი ეშხით დაიწყო სიარული. "ზა კამპანიუ" როგორც თვითონ იტყოდა :)) მერე რამოდენიმეჯერ ჩვენთანაც ამოვიდა, ისე უბრალოდ სახლის სანახავად და გასაცნობად. ძირითადად არამს მე ველაპარაკებოდი, გიო როგორც ყოველთვის თავისი ვირტუალური ურთიერთობითა და მესიჯობით იყო დაკავებული. ასე დავახლოვდით ნელ-ნელა მე და არამი.
პირველი რაც მასში მედა გიომ აღმოვაჩინეთ- ეს იყო საოცარი ტალანტი უცხოენების ადვილად ათვისების.ჩვენი ახალი მეგობარი ნამდვილი პოლიგლოტი აღმოჩნდა. ყოველთვის გვეკითხებოდა ქართული ამათუიმ სიტყვის მნიშვნელობას და ასე თან დათანობით ისწავლა ქართული ისე, რომ ახლა ჩვენი ნალაპარაკევიდან უკვე დასკვენებიც გამოაქვს. ასევე გვაოცებდა თავისი ბერძნულით, რომელიც ისე სწრაფად აითვისა, რომ ბინა ყოველგვარი გრაფიოს დახმარების გარეშე, სწორედ ახლადნასწავლი ბერძნულის დახმარებით იშოვა. სიმართლე ვთქვა მე ბერძნული ალბად რაც მისწავლია ნახევარზე მეტი სწორედ მისგან :)))
კიდევ ერთი მთავარი ასპექტი რამაც მე და არამი დაგვამეგობრა, ესაა როკ მუსიკა. მას მეტალი უყვარს, მძიმე როკი, მე არა, მაგრამ როკი და ცოცხალი მუსიკა ორივეს ძაან გვიზიდავდა, ამიტომ საათობით შეგვეძლო ამაზე საუბარი, გიო კი ყოველთვის გიჟებს გვეძახდა და გარბოდა ჩვენგან. არ დამავიწყდება ერთცხელ არამი ატყდა ძალიან მაგარი კონცერტიაო და მე და გიოც აგვიყოლია. წავედით ბარში "ბაიკერების კაფე". მართლაც შესანიშნავი კონცერტი იყო. თავიდანვე მე და არამი საუკეთესო განწყობაზე დავდექით. ერთ-ერთი სალონიკური როკ ჯგუფი ცნობილი სიმღერების ქავერებს ასრულებდა. გიოს მოწყენა მალე შეეტყო და ნახევარ საათში საერთოდ გაქრა მაგიდიდან. მოვძებნე და მისაღებში აღმოვაჩინე. ამ მუსიკას მე ვერ ვიტან და როცა მორჩება წავიდეთ, აქ დაგიცდითო :)) არ უყვარს კაცს როკი და რა უნდა ექნა, სოლიდარობის ნიშნად კი დარჩა ბოლომდე.
მოგვიანებით არამს იანისი გავაცანი. იანისიც ჩემი მეგობარია, რომელზეც ალბად ერთი პოსტი არ მეყოფა რომ დავწერო. მე და იანისი ვმღეროდით ხშირად სხვადასხვა ქავერებს და არამსაც ყოველთვის ვეპატიჟებოდით ხოლმე. მერე ჩვენ ცხოვრებაში გამოჩნდა პავლე, ეს მართლაც გზააბნეული ხელოვანი. მოკლედ პავლეზე და იანისზე პოსტებს მომავალში შემოგთავაზებთ. ხოდა ეს იყო "სასტავი", რომელიც მთელ დღეებს ერთად ატარებდა. უკრავდით,ვმღეროდით, ვსვავდით (თუმცა მე ალკოჰოლის აღქმა მქონდა და მხოლოდ წვენს შევექცეოდი). ათასი საინტერესო ისტორია გადაგვხვდენია ერთად. რა მოთვლის ან რა დაწერს ამდენს. ფაქტი ერთია არამი ძალიან ჩვენიანი გახდა. პავლე სულ სომხურად ელაპარაკებოდა, სომხურ უბანში გაზრდილ თბილისელს კარგად ესმოდა ეს ენა და არამის სიხარულსაც საზღვარი არ ქონდა. მგონი არამი სწორედ ჩემთან და პავლესთან გრძნობდა და გრძნობს ახლაც თავს ყველაზე კარგად. ვუკრავდით და ვმღეროდით. ორივე კარგი გიტარისტია, თუმცა არამს სმენასთან დაკავშირებით პრობლემები აქვს. ანუ გიტარაზე რაც იცის(დამერწმუნეთ ძალიან ბევრი იცის) ყველაფერი ზეპირად აქვს ნასწავლი და არა საკუთარი სმენის წყალობით. ეს ყოველთვის გვაოცებდა მე და პავლეს. პავლე ხშირად ეუბნებოდა შენ კარგი გიტარისტი გამოხვალო. ერთ ხანს ცდილობდა მისი სმენა დაემუშავებინა, მაგარმა არამმა ყურიც არ შეიბერტყა. იცის, რომ უსმენოდ მღერის, მაგრამ მუსიკა ისე უყვარს ვერ გააჩერებ. ახლაც წამოსვლის წინ რამოდენიმე კომპოზიცია და სიმღერა დავუკარით ელექტრო გიტარაზე და წარმომიდგენია მეზობლების სახეები ამ მომენტში. :))))
კიდევ რა უყვარს არამს?
არამს უყვარს რაც შეიძლება ბევრი საინტერესო სიტყვის ათვისება უცხო ენებიდან, რჩევების მიღება იმ საკითხებში რაშიც არ ერკვევა (ასეთი კი ცოტაა), ასევე მტკიცება იმის, რომ ბევრი რამ არის სწორედ სომხური, კიდევ როკ კონცერტზებზე სიარული კლუბში " 8BALL", თევზი, ბივშტექსი და ანეგდოტების მოყოლა.
ერთხელ ერთი ქართველი გავიცანი. არამზე ვთქვი სომეხი მეგობარი მყავს თქო და ეგ როგორო გაიკვირვა, ქართველის და სომეხის მეგობრობა ვის გაუგიაო? მოკლედ ეს სტერეოტიპები აქაც მოქმედებს და თანაც როგორ, ამაზე ცალკე პოსტს დავწერ ალბად. ახლა კი იმის თქმა მინდა, რომ არამი არც ისე"სომეხია" როგორადაც სომხებს როგორც ნაციას ჩვენთან ახსენებენ ხოლმე. კი მანაც, როგორც ყველა სომეხმა იცის, ფულთან მოპყრობა, განსაკუთრებული თანაც. მე ამას ნაკლად სულაც არ ვთვლი, ესაა ცოდნა იმის, თუ როგორ გაიტანო თავი ვალების გარეშე. მგონი სწორედ არამი და ზოგადად სომხები არიან ერთადერთი ნაცია, ვისაც აქ ვალები არ დაედო. ამ ხალხმა ნამდვილად იცის ფულის ყადრი და მისი სწორედ მოხმარება. ვიცი ამას ჩვენში ძუნწობა ქვია, მაგრამ ასე არაა. ესეც სტერეოტიპია და მეტი არაფერი. აბა სხვანაირად როგორ ავხსნა არამის სურვილი დაეხმაროს ყველას, ქართველია, უკრაინელი თუ სომეხი ფულით, თუ ეს მას ხელეწიფება? მე პირადად ბევრჯერ მასესხა თანხა. ახალაც მისი მოვალე ვარ, მაგრამ ეს არაფერს ცვლის არც კი მახსენებს, რომ მისი ვალი მაქვს. მოკლედ არამი გამოდგა ადამიანი, რომელიც ჭირშიც და ლხინშიც გვერდით უდგება მეგობარს და სწორედ ამიტომ ყოველთვის ჩავთვლი, რომ მითი სომხების"სომხობაზე" არის მტკნარი სიცრუე და რომ ყველას ერთ ქვაბში მოხარშვა არასოდეს შეიძლება. ისე ამას კი არ ვამტკიცებ მე მთელი ცხოვრება? :)))
სულცოტა ხნის წინათ ჩვენი მეგობარი არამი 20 წლის შესრულდა. მცირე სუფრა გაშალა და კარგად მოვილხინეთ, ფოტოკოლაჟი კი ჩვენი მეგობარის თემო ასკურავას ფაცე გვერდზეა, გადახედეთ ფოტოებს გარწმუნებთ არამს ჩემი მინიშნების გარეშეც ამოიცნობთ :))
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=331577126879167&set=a.331576060212607.67537.100000806475288&type=1&theater
კიდევ ბევრის დაწერა მსურდა, მაგრამ ნინუცა არ მაცდის, თავისი საყვარელი მურტფილმების ყურება უნდა კომპში. ამჯერად ამით დავამთავრებ. არამს კი ალბად ბევრ პოსტში შეხვდებით, რადგან, ის ახლა გიოსთან ერთად ცხოვრობს ჩემს ყოფილ ოთახში. დარჩენილი 5 თვე ვფიქრობ კიდევ უამრავ სიურპრიზს პირდება ჩვენს მეგობრობას და ცხადია ჩემს ბლოგსაც! ;)
მომავალ შეხვედრამდე!
დროებით . . .
მე კარგად, აქეთ კარგი ამინდებია, მთიან საბერძნეთში კი თოვს, მაგრამ სალონიკში პირიქით დათბა. მხოლოდ დღეს ამოვარდა ქარი, თუმცა სუსხი არაა. მანდ კი "ციმბირობაა" გავიგე :(
ეს პოსტი და ზოგადად ციკლი დიდი ხნის წინ მინდოდა დამეწყო. უკვე რახანია გპირდებით დავწერო იმ ხალხზე ვინც ჩემს გარშემოა აქ საბერძნეთში და ვინც ჩემს ახალ სამეგობრო წრეს შეადგენს. ყოველგვარი შესავლების გარეშე მინდა დავწერო არამზე, ჩემს სომეხ მეგობარზე. მითუმეტეს, რომ მისი სახლიდან ახლახანს დავბრუნდი, ცოტა შეზარხოშებული ვარ და თანაც პირველი სწორედ ის მყავდა გეგმაში დღიურისათვის.
არამი ერთ-ერთი სომეხი სტუდენტია ერასმუსის პროგრამით ჩამოსული.
პირველად როდის გავიგე მისი არსებობის შესახებ?
ერთხელ მე , გულადი და გიო, ჩემი ექს რუმმეითი ვიჯექით და გიო წუხდა, უცხო რო გადავა ოჯახის ჩამოსვლის შემდეგ ვისთან დავაშეარო ოთახიო და მაშინ პირველად ახსენა არამის სახელი გულადიმ. ურჩევდა რა გიოს არამი დაითანხმე და ერთად იცხოვრეთ. ეგ სინდოსშია (სოფელი სალონიკის გვერდით, როგორც თელავი და კურდღელაური) და მგონი სალონიკში აპირებს გადმოსვლასო :))
როდის გავიცანი პირველად ის?
არამი ტელეფონზე გავიცანი, გიომ მე დამალაპარაკა. გამაკვირვა არამმა, არ ველოდი ასე კარგად თუ ეცოდინებოდა ინგლისური. მერე აღარ მახსოვს და სადღაც კი შევხვდი, ალბად სტუდენტური კაფეტერია იყო. კი ასე იყო, ვიჯექით მე და გიო და უცბად გიო მეუბნება ნახე ვინ მოვიდა, მე რო გეუბნებოდი სომეხი სტუდენტია თქო, აი შენც რო დაგალაპარაკე ერთხელო :) მოვიდა არამი და სწორედ იქიდან დაიწყო ჩვენი დაახლოვება. მე და გიო ხშირად დავდიოდით კაფეტერიაში და არამმაც, რომელიც სხვათაშორის იმ დღეებში ახალგადმობარგერბული იყო სალონიკში, ჩვენი ეშხით დაიწყო სიარული. "ზა კამპანიუ" როგორც თვითონ იტყოდა :)) მერე რამოდენიმეჯერ ჩვენთანაც ამოვიდა, ისე უბრალოდ სახლის სანახავად და გასაცნობად. ძირითადად არამს მე ველაპარაკებოდი, გიო როგორც ყოველთვის თავისი ვირტუალური ურთიერთობითა და მესიჯობით იყო დაკავებული. ასე დავახლოვდით ნელ-ნელა მე და არამი.
პირველი რაც მასში მედა გიომ აღმოვაჩინეთ- ეს იყო საოცარი ტალანტი უცხოენების ადვილად ათვისების.ჩვენი ახალი მეგობარი ნამდვილი პოლიგლოტი აღმოჩნდა. ყოველთვის გვეკითხებოდა ქართული ამათუიმ სიტყვის მნიშვნელობას და ასე თან დათანობით ისწავლა ქართული ისე, რომ ახლა ჩვენი ნალაპარაკევიდან უკვე დასკვენებიც გამოაქვს. ასევე გვაოცებდა თავისი ბერძნულით, რომელიც ისე სწრაფად აითვისა, რომ ბინა ყოველგვარი გრაფიოს დახმარების გარეშე, სწორედ ახლადნასწავლი ბერძნულის დახმარებით იშოვა. სიმართლე ვთქვა მე ბერძნული ალბად რაც მისწავლია ნახევარზე მეტი სწორედ მისგან :)))
კიდევ ერთი მთავარი ასპექტი რამაც მე და არამი დაგვამეგობრა, ესაა როკ მუსიკა. მას მეტალი უყვარს, მძიმე როკი, მე არა, მაგრამ როკი და ცოცხალი მუსიკა ორივეს ძაან გვიზიდავდა, ამიტომ საათობით შეგვეძლო ამაზე საუბარი, გიო კი ყოველთვის გიჟებს გვეძახდა და გარბოდა ჩვენგან. არ დამავიწყდება ერთცხელ არამი ატყდა ძალიან მაგარი კონცერტიაო და მე და გიოც აგვიყოლია. წავედით ბარში "ბაიკერების კაფე". მართლაც შესანიშნავი კონცერტი იყო. თავიდანვე მე და არამი საუკეთესო განწყობაზე დავდექით. ერთ-ერთი სალონიკური როკ ჯგუფი ცნობილი სიმღერების ქავერებს ასრულებდა. გიოს მოწყენა მალე შეეტყო და ნახევარ საათში საერთოდ გაქრა მაგიდიდან. მოვძებნე და მისაღებში აღმოვაჩინე. ამ მუსიკას მე ვერ ვიტან და როცა მორჩება წავიდეთ, აქ დაგიცდითო :)) არ უყვარს კაცს როკი და რა უნდა ექნა, სოლიდარობის ნიშნად კი დარჩა ბოლომდე.
მოგვიანებით არამს იანისი გავაცანი. იანისიც ჩემი მეგობარია, რომელზეც ალბად ერთი პოსტი არ მეყოფა რომ დავწერო. მე და იანისი ვმღეროდით ხშირად სხვადასხვა ქავერებს და არამსაც ყოველთვის ვეპატიჟებოდით ხოლმე. მერე ჩვენ ცხოვრებაში გამოჩნდა პავლე, ეს მართლაც გზააბნეული ხელოვანი. მოკლედ პავლეზე და იანისზე პოსტებს მომავალში შემოგთავაზებთ. ხოდა ეს იყო "სასტავი", რომელიც მთელ დღეებს ერთად ატარებდა. უკრავდით,ვმღეროდით, ვსვავდით (თუმცა მე ალკოჰოლის აღქმა მქონდა და მხოლოდ წვენს შევექცეოდი). ათასი საინტერესო ისტორია გადაგვხვდენია ერთად. რა მოთვლის ან რა დაწერს ამდენს. ფაქტი ერთია არამი ძალიან ჩვენიანი გახდა. პავლე სულ სომხურად ელაპარაკებოდა, სომხურ უბანში გაზრდილ თბილისელს კარგად ესმოდა ეს ენა და არამის სიხარულსაც საზღვარი არ ქონდა. მგონი არამი სწორედ ჩემთან და პავლესთან გრძნობდა და გრძნობს ახლაც თავს ყველაზე კარგად. ვუკრავდით და ვმღეროდით. ორივე კარგი გიტარისტია, თუმცა არამს სმენასთან დაკავშირებით პრობლემები აქვს. ანუ გიტარაზე რაც იცის(დამერწმუნეთ ძალიან ბევრი იცის) ყველაფერი ზეპირად აქვს ნასწავლი და არა საკუთარი სმენის წყალობით. ეს ყოველთვის გვაოცებდა მე და პავლეს. პავლე ხშირად ეუბნებოდა შენ კარგი გიტარისტი გამოხვალო. ერთ ხანს ცდილობდა მისი სმენა დაემუშავებინა, მაგარმა არამმა ყურიც არ შეიბერტყა. იცის, რომ უსმენოდ მღერის, მაგრამ მუსიკა ისე უყვარს ვერ გააჩერებ. ახლაც წამოსვლის წინ რამოდენიმე კომპოზიცია და სიმღერა დავუკარით ელექტრო გიტარაზე და წარმომიდგენია მეზობლების სახეები ამ მომენტში. :))))
კიდევ რა უყვარს არამს?
არამს უყვარს რაც შეიძლება ბევრი საინტერესო სიტყვის ათვისება უცხო ენებიდან, რჩევების მიღება იმ საკითხებში რაშიც არ ერკვევა (ასეთი კი ცოტაა), ასევე მტკიცება იმის, რომ ბევრი რამ არის სწორედ სომხური, კიდევ როკ კონცერტზებზე სიარული კლუბში " 8BALL", თევზი, ბივშტექსი და ანეგდოტების მოყოლა.
ერთხელ ერთი ქართველი გავიცანი. არამზე ვთქვი სომეხი მეგობარი მყავს თქო და ეგ როგორო გაიკვირვა, ქართველის და სომეხის მეგობრობა ვის გაუგიაო? მოკლედ ეს სტერეოტიპები აქაც მოქმედებს და თანაც როგორ, ამაზე ცალკე პოსტს დავწერ ალბად. ახლა კი იმის თქმა მინდა, რომ არამი არც ისე"სომეხია" როგორადაც სომხებს როგორც ნაციას ჩვენთან ახსენებენ ხოლმე. კი მანაც, როგორც ყველა სომეხმა იცის, ფულთან მოპყრობა, განსაკუთრებული თანაც. მე ამას ნაკლად სულაც არ ვთვლი, ესაა ცოდნა იმის, თუ როგორ გაიტანო თავი ვალების გარეშე. მგონი სწორედ არამი და ზოგადად სომხები არიან ერთადერთი ნაცია, ვისაც აქ ვალები არ დაედო. ამ ხალხმა ნამდვილად იცის ფულის ყადრი და მისი სწორედ მოხმარება. ვიცი ამას ჩვენში ძუნწობა ქვია, მაგრამ ასე არაა. ესეც სტერეოტიპია და მეტი არაფერი. აბა სხვანაირად როგორ ავხსნა არამის სურვილი დაეხმაროს ყველას, ქართველია, უკრაინელი თუ სომეხი ფულით, თუ ეს მას ხელეწიფება? მე პირადად ბევრჯერ მასესხა თანხა. ახალაც მისი მოვალე ვარ, მაგრამ ეს არაფერს ცვლის არც კი მახსენებს, რომ მისი ვალი მაქვს. მოკლედ არამი გამოდგა ადამიანი, რომელიც ჭირშიც და ლხინშიც გვერდით უდგება მეგობარს და სწორედ ამიტომ ყოველთვის ჩავთვლი, რომ მითი სომხების"სომხობაზე" არის მტკნარი სიცრუე და რომ ყველას ერთ ქვაბში მოხარშვა არასოდეს შეიძლება. ისე ამას კი არ ვამტკიცებ მე მთელი ცხოვრება? :)))
სულცოტა ხნის წინათ ჩვენი მეგობარი არამი 20 წლის შესრულდა. მცირე სუფრა გაშალა და კარგად მოვილხინეთ, ფოტოკოლაჟი კი ჩვენი მეგობარის თემო ასკურავას ფაცე გვერდზეა, გადახედეთ ფოტოებს გარწმუნებთ არამს ჩემი მინიშნების გარეშეც ამოიცნობთ :))
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=331577126879167&set=a.331576060212607.67537.100000806475288&type=1&theater
კიდევ ბევრის დაწერა მსურდა, მაგრამ ნინუცა არ მაცდის, თავისი საყვარელი მურტფილმების ყურება უნდა კომპში. ამჯერად ამით დავამთავრებ. არამს კი ალბად ბევრ პოსტში შეხვდებით, რადგან, ის ახლა გიოსთან ერთად ცხოვრობს ჩემს ყოფილ ოთახში. დარჩენილი 5 თვე ვფიქრობ კიდევ უამრავ სიურპრიზს პირდება ჩვენს მეგობრობას და ცხადია ჩემს ბლოგსაც! ;)
მომავალ შეხვედრამდე!
დროებით . . .
No comments:
Post a Comment