ჩამოვფრინდი, დავბინავდი, დავათვალიერე.
ფრენა ძალიან დამღლელი აღმოჩნდა, სტამბულის აეროპორტში გატარებულმა 4 საათმა აშკარად იქონია გავლენა ჩემს ხასიათსა და თავზე (კიდევ კარგი ციტრამონი გამოვიყოლე თან). გამიმართლა, ერასმუსის დოქტორანტ სტუდენტებს გადავაწყდი აეროპორტში. ორივე ფრენა თურკიშ ეარვეისის თვითმფრინავით ვიფრინე და სიმართლე გითხრათ ძალიან კმაყოფილი დავრჩი. აშკარად იციან თურქებმა ეს სფერო და პროფესიონალები არიან.
სალონიკი თავიდან ძალიან მოსაწყენ და უშნო ქალაქად მეჩვენა, ალბად დაღლილობისა და ხანგძლივი ავტობუსის ლოფდინის გამო, ლამის 2 საათი მოვუნდით ქალაქის ცენტრამდე და ეს დრო საკმარისი აღმოჩნდა, რომ გული ამეცრუვებინა და უკან დაბრუნებაზე დამეწყო ფიქრი. :(
თუმცა მას შემდეგ რაც წყალი გადავივლე და ოდნავ ამოვისუნთქე მივხვდი, რომ ერთი შეხედვით არც თუ ურიგო ადგილას ამოვყავი თავი. მე , ამირანმა, ჯაბამ და გიომ (ანუ მათ ვისაც მე შემოვეკედლე) ღირო (შაურმა) დავაგემოვნეთ, ერთობ გემრიელი და კარგად შეზავებული საჭმელი აღმოჩნდა და თანაც საკმაოდ ნოყიერი.
მერე 2 საათი ქუჩების შესწავლასა და მაღაზიების თვალიერებას მოვუნდი და მინდა გითხრათ, რომ ყოველ ნაბიჯზე ღია კაფეებია, ამდენი ღია კაფე არსად მინახავს,თუმცა არც ისე ბევრგან ვარ ნამყოფი, მაგრამ მაინც მჯერა, რომ ესაა ერთ–ერთი ყველაზე ახალგაზრდული და სიცოცხლით სავსე ქალაქი. თან განსხვავებით თბილისისაგან, და მითუმეტეს თელავისგან, შუა დღისასაც გადავსებულია უმრავლესი მათგანი.
მოკლედ ამ ეტაპზე სულ ეს იყო ჩემი შთაბეჭდილებები, კიდევ ვიღაც იამაიკელებს გადავაწყდით და ძალით შემაბეს ხელზე იამაიკის დროშის ფერების სამაჯური, რომელიც საბოლოოდ უფასო საჩუქარი კი არა, 50 ცენტიანი "ტავარი" გამოდგა :)))
ახლა უკვე ბნელდება და ალბად საღამოსაც გავალ, მაინტერესებს როგორია ღამის სალონიკი.
დროებით
მომავალ პოსტამდე ;)
ფრენა ძალიან დამღლელი აღმოჩნდა, სტამბულის აეროპორტში გატარებულმა 4 საათმა აშკარად იქონია გავლენა ჩემს ხასიათსა და თავზე (კიდევ კარგი ციტრამონი გამოვიყოლე თან). გამიმართლა, ერასმუსის დოქტორანტ სტუდენტებს გადავაწყდი აეროპორტში. ორივე ფრენა თურკიშ ეარვეისის თვითმფრინავით ვიფრინე და სიმართლე გითხრათ ძალიან კმაყოფილი დავრჩი. აშკარად იციან თურქებმა ეს სფერო და პროფესიონალები არიან.
სალონიკი თავიდან ძალიან მოსაწყენ და უშნო ქალაქად მეჩვენა, ალბად დაღლილობისა და ხანგძლივი ავტობუსის ლოფდინის გამო, ლამის 2 საათი მოვუნდით ქალაქის ცენტრამდე და ეს დრო საკმარისი აღმოჩნდა, რომ გული ამეცრუვებინა და უკან დაბრუნებაზე დამეწყო ფიქრი. :(
თუმცა მას შემდეგ რაც წყალი გადავივლე და ოდნავ ამოვისუნთქე მივხვდი, რომ ერთი შეხედვით არც თუ ურიგო ადგილას ამოვყავი თავი. მე , ამირანმა, ჯაბამ და გიომ (ანუ მათ ვისაც მე შემოვეკედლე) ღირო (შაურმა) დავაგემოვნეთ, ერთობ გემრიელი და კარგად შეზავებული საჭმელი აღმოჩნდა და თანაც საკმაოდ ნოყიერი.
მერე 2 საათი ქუჩების შესწავლასა და მაღაზიების თვალიერებას მოვუნდი და მინდა გითხრათ, რომ ყოველ ნაბიჯზე ღია კაფეებია, ამდენი ღია კაფე არსად მინახავს,თუმცა არც ისე ბევრგან ვარ ნამყოფი, მაგრამ მაინც მჯერა, რომ ესაა ერთ–ერთი ყველაზე ახალგაზრდული და სიცოცხლით სავსე ქალაქი. თან განსხვავებით თბილისისაგან, და მითუმეტეს თელავისგან, შუა დღისასაც გადავსებულია უმრავლესი მათგანი.
მოკლედ ამ ეტაპზე სულ ეს იყო ჩემი შთაბეჭდილებები, კიდევ ვიღაც იამაიკელებს გადავაწყდით და ძალით შემაბეს ხელზე იამაიკის დროშის ფერების სამაჯური, რომელიც საბოლოოდ უფასო საჩუქარი კი არა, 50 ცენტიანი "ტავარი" გამოდგა :)))
ახლა უკვე ბნელდება და ალბად საღამოსაც გავალ, მაინტერესებს როგორია ღამის სალონიკი.
დროებით
მომავალ პოსტამდე ;)
